ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (2023)

O στρατιώτης 

Του 'παν θα βάλεις το χακί

Θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή
Θα μπεις στην πρώτη τη γραμμή
Και ήρωας θα γίνεις

Εκείνος δε μιλάει πολύ
Του 'ναι μεγάλη η στολή
Του 'ναι μεγάλη η στολή
Και βάσανο οι αρβύλες

Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει
Είναι μονότονο και του 'ρχεται να κλαίει
Είναι μονότονο και του 'ρχεται να κλαίει
Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει

Δεν του 'γραφε ποτέ κανείς
Τις νύχτες ξύπναγε νωρίς
Τις νύχτες ξύπναγε νωρίς
Και μίλαγε για λάθος

Μια μέρα έγινε στουπί
Πέταξε πέρα τη στολή
Πέταξε πέρα τη στολή
Και έκλαψε μονάχος

Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει
Είναι μονότονο και ντρέπεται να κλαίει
Είναι μονότονο και ντρέπεται να κλαίει
Το εμβατήριο που του ‘μαθαν να λέει

https://youtu.be/Dm4rNlHof1M?feature=shared

Το σφαγείο

Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο

Μετρώ τους χτύπους, το αίμα μετρώ.

Είμαι θρεφτάρι μ' έχουν κλείσει στο σφαγείο

Σήμερα εσύ, αύριο εγώ.

 

Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα

Μετρώ τους χτύπους, τον πόνο μετρώ

Πίσω απ' τον τοίχο πάλι θα 'μαστε παρέα

Τακ τακ εσύ, τακ τακ εγώ.

 

Που πάει να πει

Σ' αυτή τη γλώσσα τη βουβή

Βαστάω γερά, κρατάω καλά

 

Μεσ’ στις καρδιές μας αρχινάει το πανηγύρι

Τακ τακ εσύ, τακ τακ εγώ.

Τακ τακ εσύ, τακ τακ εγώ.

 

Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι

Και το κελί μας κόκκινο ουρανό.

Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι

Και το κελί μας κόκκινο ουρανό.

 

https://youtu.be/CKBvVYDviZ4?feature=shared

 

 

Η μπαλάντα του κυρ' Μέντιου

Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
Kούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό
Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι
Oύλοι δούλοι αφεντικό και μ' αφήναν νηστικό
Kαι μ' αφήναν νηστικό

Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι
Kαι με κάμα και βροχή ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή
Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι
Kι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά
Tου χωριού την εκκλησιά

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
Aν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
Aν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
Θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι
'Οργωνα στα ρέματα τ αφεντός τα στρέμματα
Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
Να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ
Να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
Aν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
Aν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
Θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
'Αλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη
Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
'Αλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη
Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
'Αλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη
Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
'Αλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
Aν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
Aν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
Θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

https://youtu.be/p1IliftnYG4?feature=shared 

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα

Πρώτη φορά που την είδα, στεκότανε,
Τη νύχτα εκείνη που η Ρώμη καιγότανε.
Χιλιάδες χρόνια, φωτιά και μηνύματα
Μα δεν ξεχνώ του κορμιού της τα κύματα.

Την είδα πάλι στις όχθες του Βόλγα,
που ένας στρατιώτης τη φώναξε Όλγα.
Κάτι ψιθύρισε μέσα στο κρύο,
Τότε μου 'χε φανεί τόσο αστείο.

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,
Θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.
Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα,
Θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.

Στο πάλος νύχτα τ' όνομά της αφήνει,
Γραμμένο κάπου στου Κολόμβου την πρύμνη.
Τότε που οι Ισπανοί ξεκινούσαν,
Και για μια άγνωστη μοίρα μεθούσαν.

Βρέθηκε κάποια στιγμή στη Γαλλία,
Πρώτη του Μάη σε μια άδεια πλατεία.
Σε λίγο οι φοιτητές θα ξεσπούσαν,
Και μια αλλιώτικη ζωή θα ζητούσαν.

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα
Θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.
Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα,
Θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.

Σήμερα έχει στα χέρια ένα αγόρι,
Πάλι ξεκίνησαν οι σταυροφόροι.
Μα ποιος ακούει και ποιος ενδιαφέρεται
Για ένα κόσμο που βράζει και φλέγεται;

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,
Θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.
Κάτι αν μπορούσα στον κόσμο να άλλαζα,
Θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα.

https://youtu.be/2uFrhpJgWP0?feature=shared

Κεμάλ

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
Ενός νεαρού πρίγκιπα της Ανατολής
Απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού
Που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο
Αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
Και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
Ήταν άδειο το κεμέρι μουχλιασμένο το νερό
Στη Μοσούλη, τη Βασόρα στην παλιά τη χουρμαδιά
Πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά

Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
Αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί
Τον κοιτάν οι βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
Κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει πως θ' αλλάξουν οι καιροί

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
Ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
Απ' τον τίγρη στον Ευφράτη απ' τη γη στον ουρανό
Κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό

Πέφτουν πάνω του τα στίφη σαν ακράτητα σκυλιά
Και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά
Μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
Πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή

Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
Στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί
Πάνε τώρα χέρι-χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
Μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά

Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρος  τους τον Αλλάχ
Που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ
Νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί
Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί

Καληνύχτα Kεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα

 

https://youtu.be/5LrGmEhEUMA?feature=shared